Mode-ondernemer Olcay Gulsen vertelt aan zo’n 170 studenten op de Amsterdamse vestiging van Tio dat je als ondernemer zelf bepaalt wat je wordt en een vijfjarenplan geen noodzaak is. Zelf is ze onder de indruk van hoe ver sommige Tio-studenten al zijn: “Zo jong al zo ambitieus en op de inhoud!”
“Je kan worden wie je wil worden.” De masterclass van Olcay Gulsen, tot voor kort CEO van het internationaal bekende modemerk SuperTrash, is nog maar net begonnen of deze profetische woorden zijn eruit. Het is wat ze als jong meisje tegen zichzelf zei, toen ze op MTV naar supersterren als Michael Jackson en Madonna keek.
Droom om zakenvrouw te worden
“Ik was een dromer. Door te fantaseren ontsnapte ik een beetje aan mijn niet altijd makkelijke jeugd. Ik was, met vier zussen en een broer, een van de zes kinderen. Mijn vader had een psychiatrische stoornis, dus ik groeide op in een soms benauwende omgeving. Dat dwong me eigenlijk om zelf als jong kind de knop om te zetten: denk verder, ga naar school en bouw iets op. Ik keek naar ouders van vriendinnetjes met grote huizen en mooie auto’s en besliste dat ik zakenvrouw wilde worden.”
Ondertussen was ze, naar eigen zeggen, een slechte student. “Ik spijbelde veel, was lastig en werd een week voor de eindexamens van school gestuurd.” Lachend naar de zaal: “Dit is absoluut géén advies. Ik dacht al gauw: als ik nu niet verander, eindig ik ergens waar ik niet wil eindigen. Dus ging ik volwassenonderwijs volgen in Waalwijk en daarna Human Resource Management studeren in Rotterdam.
Maar het was niet zozeer onderwijs dat Olcay bracht waar ze nu staat. “De lastige jeugd en slechte start die ik had doormaakt, helpt je buiten de box denken.” Ze begon een eigen wervings- en selectiebedrijf voor de kledingbranche: Chill Agency. Ze hielp Men at Work bij het uitkiezen van een nieuwe Commercieel Manager. “Dan belde ik gewoon de directeur van een kledinggroothandel op en zei ik: volgens mij ben je toe aan een nieuwe stap.”
Ondernemer met lef
Door lef en een beetje brutaliteit zette ze stappen als ondernemer. “Kansen komen niet vanzelf naar je toe, je moet ze actief naar je toe trekken.” Toch werkte ze nooit met een businessplan. Tegen de zaal: “Maak geen vijfjarenplan, ook niet als je docent dat zegt. Twee jaar is meer dan genoeg. Je weet toch niet wat er in zo’n lange periode allemaal verandert en gebeurt.”
Zelf deed Olcay veel op de bonnefooi. Ze vloog naar Londen en deed zaken met het Britse merk YO! Company waarvoor ze later in Nederland de kledinglijn YO! Japan ging promoten. In het begin was haar kantoor een antikraakruimte in Zoetermeer, voor honderd euro in de maand. “Mensen die langskwamen vroegen me of het legaal was. Achteraf is dit zo’n mooie tijd geweest. Ik had weinig geld, maar zóveel energie. Het ging echt ergens naartoe, door een combinatie van enthousiasme en overtuiging.”
Dit werk werd ‘een oké succes’. “We hadden veertig klanten. Maar ik voelde me toch weer terug bij af. Ik had het nog steeds niet gemaakt, maar dacht: nu opgeven is zo slap.” Na een korte periode als stewardess bij Transavia ging ze kledingmerk Criminal Clothing importeren. Ze werkte nauw samen met directeur Ali Reza Dehghani. “Ik distribueerde zijn kleding in Nederland. We maakten een enorme omzet.”
Via een studievriendin kwam ze in contact met SuperTrash, waarvoor ze in Nederland mocht distribueren en waarvan ze later zelfs eigenaar werd. “Ik had in het begin nul modedesign-ervaring, maar rolde zo in het vak. SuperTrash was een instant hit. Het werd een fantastische reis.”
“Tio had me voor fouten kunnen behoeden”
Olcay beantwoordt tijdens het gastcollege vragen uit de zaal. Na afloop is er tijd voor een meet & greet en zegt ze onder de indruk te zijn van de studenten. “Zo jong al zo ambitieus en op de inhoud. Ik sprak studenten die met hun onderneming al aandelen hebben verkocht. Daar was ik niet mee bezig toen ik zelf begon. En wat kleden ze zich goed!” Zelf had ze, zo liet ze tijdens het gastcollege al weten, dolgraag bij Tio gestudeerd. “Het had me natuurlijk voor fouten kunnen behoeden.”
Aan de andere kant is ze met haar eigengereide, stoere levensverhaal vanavond een voorbeeld voor de studenten. “Olcay deed iets voordat ze nadacht”, zegt Eskin, student Steward(ess) Receptionist(e) Host(ess). “Ze durfde risico’s te nemen, speelde nooit op safe. Ik heb daar veel respect voor!” Nienke (Hotel- en Eventmanagement) sluit zich hierbij aan: “Ze laat zien dat als je zelf iets wil starten, je in het diepe moet duiken en je eigen plan moet trekken.”